कविता

जब म नजिक पर्छु टाढा भाग्ने गर्छौ तिमी

कञ्जुस गर्छौ तिमी किन मिठो मुस्कान दिन

भेट्न मन लाग्छ तिमीलाई बाटो काटी नहिड्नु

कुराकानी गर्दा के नै होलार एकैछिन

जब म नजिक पर्छु भाग्छौ तिमी टाढा टाढा

तिमीलाई नदेख्दा त शून्य लाग्छ डाँडाकाँडा

तिमीलाई देख्दा मुटु फुली आऊँछ फेरी

साईनो गाँसी बस्न मन लाग्छ तिमीलाई हेरी

तिम्रो मुहार र मिलेको जिऊ डाल देख्दा

मसि नै सकियो नि तिमीलाई चिठी लेख्दा

फोन नम्बर नै छैन तिमीसँग कुरा गरौ भन्दा

समय नै बितीगयो तिमीलाई चिठी देऊ भन्दा

नत भोक लाग्छ हेर न त निद्रा रातमा

सपना देख्छु तिमीसँगै भाको तिम्रो साथमा

धेरैपटक गुलाब फुल लिई आए तिमीतिर

गुलाब पनि सुकी गयो लाग्छ साह्रै पिर

अब म के गरु लाग्छ साह्रै पिर

अब म के गरु लाग्छ साह्रै पिर